Drawieński Park Narodowy zlokalizowany jest na Pojezierzu Południowopomorskim, w północno-zachodniej części Polski. Zajmuje środkową część rozległego kompleksu leśnego zwanego Puszczą Drawską. Teren Parku stanowi pogranicze trzech województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego.

Park został utworzony dla ochrony ekosystemów wodno-leśnych, z całym bogactwem gatunkowym występujących tu: grzybów, roślin i zwierząt oraz ukrytych wśród puszczańskich lasów elementów dziedzictwa kulturowego.

Drawieński Park  Narodowy swoim kształtem przypomina literę V, a to za sprawą dwóch rzek: Drawy i  jej dopływu- Płocicznej.

Dominującym utworem geologicznym, w tym młodoglacjalnym krajobrazie są sandry. Sandrą towarzyszą  również: piaski  i żwiry wodnolodowcowe, lokalnie gliny zwałowe, iły, mułki, piaski i żwiry kemów, piaski i żwiry rzeczne, a w bezodpływowych zagłębieniach utwory holoceńskie. Obszar Parku ożywiają głębokie wcięcia dolin rzecznych oraz ciąg jezior rynnowych. 

Dominującym ekosystemem w Parku są lasy. Najbardziej charakterystyczne są żyzne i kwaśne buczyny, do dziś dobrze zachowane w dolinie rzeki Drawy i na zachód od niej. Powierzchniowo przeważają sztuczne i założone lasy sosnowe, będące wynikiem gospodarki leśnej prowadzonej niegdyś na tych terenach.  W Parku występują bardzo cenne przyrodniczo: grądy, olsy, łęgi oraz bory i brzeziny bagienne.
Istotnym elementem przyrody są również ekosystemy wodne. Wśród nich rzeki: Drawa, Płociczna, Słopica, Korytnica, Moczel, Sucha, Runica oraz Cieszyna, a także liczne jeziora.  Jeziora zróżnicowane są pod względem charakteru ekologicznego. W Parku występują jeziora eutroficzne, np. Sitno, Płociczno i Ostrowiec, mezotroficzne jeziora ramieniowe, np. Martew, Płociowe, Pecnik Duży oraz jeziorka dystroficzne:  „Głodne Jeziorka”. Klejnotem Parku jest meromiktyczne jezioro Czarne, stanowiące unikat hydrologiczny oraz doskonały przykład jeziora ramienicowego  o szafirowym kolorze wody.
Drawieński Park Narodowy to nie tylko lasy, rzeki, jeziora ale również torfowiska, źródliska oraz śródleśne łąki.

Na terenie Parku znajduje się ok. 300 ha mokradeł  sklasyfikowanych jako torfowiska, stanowią one zaledwie 3% powierzchni Parku. Obecność ekosystemów tego typu, wpływa znacząco na zwiększenie różnorodności biologicznej na obszarze Parku.  Znajdziemy tu torfowiska pojezierne - w różnych fazach zarastania zbiornika wodnego, torfowiska soligeniczne - tworzące się w miejscach intensywnego wypływu wód podziemnych oraz torfowiska fluwiogeniczne - rozciągające się wzdłuż okresowo zalewanych dolin rzecznych.

W Parku stwierdzono ponad 50 obszarów, które wykazują zasilanie wodami podziemnymi. Ich łączna powierzchnia wynosi ok. 100 ha. Źródliska przyjmują różną postać: od niewidocznych podziemnych wypływów, które zasilają torfowiska, jeziora i rzeki, przez wolno sączące się wysięki, po obfite źródła.
Śródleśne łąki występują głównie w dolinach rzecznych. Są to ekosystemy półnaturalne stworzone wspólnie przez człowieka i przyrodę. Takie łąki stanowią bogatą pod względem  przyrodniczym ostoję dla wielu cennych gatunków roślin i zwierząt. Chcąc zachować te cenne ekosystemy Drawieński Park Narodowy kontynuje tradycyjny sposób ich użytkowania, zabezpieczając przed ich szybkim zarastaniem szuwarami, ziołoroślami,  a  w miarę czasu łozami  i lasami. W Drawieńskim Parku Narodowym powrócono do regularnego wykaszania łąk, co gwarantuje zachowanie bogactwa ich przyrody.

W Parku występuje ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, prawie 150 gatunków drzew  i krzewów oraz ponad 200 różnych zespołów roślinnych. Park jest jednym   z ciekawszych pod względem botanicznym regionem w północno-zachodniej część kraju. Do najciekawszych osobliwości botanicznych należą stanowiska chamedafne północnej, lipiennika Loesela czy lilii złotogłów. Cenne są fitocenozy torfowisk, śródleśnych łąk, ekosystemów rzecznych, jeziornych, źródlisk, buczyn. 

 Fauna Parku charakteryzuje się występowaniem szeregu gatunków puszczańskich. Są to gatunki typowe dla rozległych, zwartych kompleksów leśnych krajobrazu młodoglacjalnego. W wodach występuje 39 gatunków ryb i 2 gatunki minogów. Obok gatunków skrajnie zagrożonych, ginących, tj.  minóg rzeczny i strumieniowy, łosoś, troć wędrowna i certa, zachowały się jeszcze liczne i stosunkowo stabilne populacje gatunków rzadkich w skali kraju, tj. pstrąga potokowego, lipienia, strzebli potokowej, głowacza białopłetwego. W Parku naliczono 13 gatunków płazów i 7 gatunków gadów. Do najrzadszych płazów należą: rzekotka drzewna, kumak nizinny, ropucha paskówka. Istotne jest występowanie  gadów, tj. żółw błotny, żmija zygzakowata, gniewosz plamisty. Bogaty jest świat ptaków. Na terenie Parku i w jego sąsiedztwie naliczono ponad 160 gatunków ptaków. Do najcenniejszych przedstawicieli awifauny należą: bocian czarny, tracz nurogęś, kania czarna  i ruda, bielik, rybołów, puchacz, włochatka i  jarząbek.  W Parku stwierdzono występowanie ponad 40 gatunków ssaków. Liczne są populacje bobra i wydry. Warto zwrócić uwagę na występowanie również 13 gatunków nietoperzy, w tym nocka Brandta, nocka Natterera, nocka dużego, nocka rudego, gacka brunatnego,  karlika malutkiego i karlika większego, mroczka późnego, mopka. 

Teren  Drawieńskiego Parku Narodowego stanowi część obszaru Natura 2000, tj. specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Uroczyska Puszczy Drawskiej” PLH320046 oraz obszaru specjalnej ochrony ptaków „Lasy Puszczy nad Drawą” PLB320016.